در این تاپیک میخواهیم کمی در مورد عقد بیمه و ویژگیهای آن صحبت کنیم. عقد بیمه دارای ویژگیهایی است که در ذیل به آنها اشاره شده است :
بیمه اصولاً عقدی است لازم؛ در عقد لازم، به موجب قانون مدنی ایران، هیچ یک از طرفین معامله حق فسخ آن را ندارد، مگر در موارد مشخص. در قراردادهای بیمه نیز حق فسخ وجود ندارد (به استثنای بیمه عمر و بیمه آتش‌سوزی (به موجب شرایط عمومی آتش‌سوزی مصوب ۲۷/۸/۱۳۶۶ که از اول سال ۱۳۶۷ اجرا شده، بیمه‌گذار حق فسخ قرارداد بیمه آتش‌سوزی را دارد.) که در ارتباط با بیمه‌گر ̎ لازم̎ و در ارتباط با بیمه‌گذار ̎جایز̎ است)؛ و جز در مواردی که قانون و مقررات برای طرفین قرارداد بیمه حق فسخ قایل شده است.
قراردادهای الحاقی که امروزه انواع آن در امور بازرگانی داخلی و بین‌المللی رو به افزایش است قراردادهائی هستند که یک طرف، مفاد و شرایط قرارداد را آماده می‌کند و طرف دیگر قرارداد هیچ‌گونه دخل و تصرفی نمی‌تواند در آن انجام دهد: یا باید قراداد متحد‌الشکل را بپذیرد، یا نپذیرد.
اگر پذیرفت، مفاد و شرایط قرارداد در مورد او عمل می‌شود. قرارداد بیمه هم از جمله قرادادهای الحاقی است که بیمه‌گر با رعایت قانون و مقررات، آن را تنظیم می‌کند و بیمه‌گذار هیچ دخالتی در آن ندارد.
به‌همین دلیل است که طبق قانون در اغلب کشورها، شرایط و مفاد قرارداد بیمه باید با خطی مشخص و انشائی که عامه مردم عادی بتوانند به تعهدات طرفین به راحتی واقف شوند تهیه شود.
اگر بیمه‌گر از عبارت‌ها و واژه‌‌ها و واژه‌های کلی و قابل تفسیر و گاهی نامفهوم در قرارداد بیمه استفاده کند و موجب بروز اختلاف شود، تفسیر مرجع رسیدگی‌‌کننده عمدتاً به نفع بیمه‌گذار خواهد بود.
برای این‌که ما به ازای قرارداد بیمه برای یک طرف یعنی بیمه‌گذار مشخص است و آن پرداخت حق بیمه است که در اول شروع اعتبار قرارداد پرداخت می‌شود (مگر این‌که شرط دیگری توافق شده باشد). ولی برای بیمه‌گر تعهدی است که متوقف و مشروط به واقعه آینده و محتمل الوقوع است (خطر یا خطرهای بیمه شده). معلق علیه ممکن است بروز واقعه یا واقع نشدن آن باشد. اتفاقی است، زیرا که نه زمان وقوع آن معلوم است و نه میزان خسارتی که وارد می‌شود.
برای مطالعه ی منبع این نوشته اینجا کلیک کنید.
برای مطالعه مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.