بیمه اتکایی به معنی توزیع جهانی ریسک است. بیمه اتکایی، بیمه گر واگذارنده را در مقابل زیانهای سنگین مالی که ممکن است با وقوع خسارتهای بزرگ یا تعداد کثیری خسارت در ابعاد کوچک و متوسط که در یک زمان محدود وارد شوند، حمایت می کند.
بطور کلی هدف اصلی بیمه اتکایی کاهش ریسک از دیدگاه آماری و به حداقل رساندن خسارت برای بیمه گر است، بیمه گران ریسک را به منظور کاهش حجم کل ریسکهایی که تعهد کرده اند واگذار میکنند وظیفه بیمه گر اتکایی حمایت از شرکتهای بیمه واگذارنده در مقابل خسارتهای سنگین و توزیع جهانی ریسک است.
بدیهی است که بیمه اتکایی تنها راه حل افزایش ظرفیت صدور شرکتهای بیمه و کل بازار نیست بلکه ظرفیت صدور را میتوان از طریق ازدیاد ذخایر و توانائیهای فنی شرکت بیمه افزایش داد. تصمیم برای خرید پوشش اتکایی به منظور حمایت از پرتفوی شرکت بیمه، با هزینه آن و حق بیمه اتکایی و امکان پذیر بودن برنامه مناسب ارتباط دارد.
• انواع قراردادها :
اصولا قراردادهای اتکایی به دو دسته نسبی و غیر نسبی طبقه‌بندی می‌شوند. در اینجا خلاصه ای از تعریف این قراردادها آورده می شود.
– قرارداد اتکایی نسبی : Proportional Treaty
به زبان ساده بر اساس سیستمی است که در آن مبلغ بیمه شده ، حق بیمه و خسارت به نسبت درصدی که از قبل مشخص شده است بین بیمه گر اتکایی و بیمه گر واگذارنده تقسیم می شود.
سیستمهای مختلفی وجود دارد که نحوه عمل آنها بستگی به اهدافی دارد که مورد نظر می باشد.
قراردادهای نسبی عموما به شکل قراردادهای مشارکت و مازاد سرمایه می باشند.
– قرارداد اتکایی مشارکت :Quota –share Treaty
در قرارداد اتکایی مشارکت بیمه گر واگذارنده نسبتی از کلیه بیمه نامه های صادره در رشته خاصی را خود نگهداشته و بقیه را تا مبلغ معین به بیمه گران اتکایی واگذار می کند.
– قراردادهای اتکایی مازاد سرمایه : Surplus Treaty
در این سیستم شرکت واگذارنده آن بخش از عملیات بیمه ای را که خود نمی تواند و یا نمی خواهد به حساب خود نگهدارد، واگذار می کند .
در این قرارداد بیمه گر واگذارنده موظف است مبلغ معینی طبق جدول ظرفیت ها که به قرارداد ها الحاق شده است و جزء آن به شمار می آید را به حساب خود نگهدارد. همچنین واگذارنده متعهد می شود که سهم ثابتی از عملیات خود را که در شرایط خصوصی مشخص شده است به بیمه گر اتکایی واگذار کند و بیمه گر اتکایی نیز موظف است آن را بپذیرد.
– قرارداد اتکایی غیرنسبی : Non-Proportional Treaty
در این قراردادها مسئولیت واگذارنده و بیمه گر اتکایی بر اساس خسارت تعیین می شود. رایجترین نوع قرارداهای نسبی قراردادهای مازاد خسارت می باشند.
– پوشش اتکایی مازاد خسارت برای هر ریسک : Excess of Loss
این پوشش همیشه حتی به زبان های خارجی به نام انگلیسی آن آورده می شود.
هدف اصلی در این پوشش آن است که بیمه گر واگذارنده نسبت به مازاد مبلغی از خسارت در هر ریسک (خطر بیمه شده ) که خود توان جبران آن را ندارد مورد حمایت قرار گیرد .
– پوشش اتکایی مازاد خسارت برای حوادث فاجعه آمیز :Catastrophe Excess of Loss
این پوشش واگذارنده را در مقابل خسارات بزرگی که از یک حادثه ناشی میشود حمایت می کند. (خسارتهای اتفاقی و فاجعه آمیز مانند سیل، زلزله، طوفان، تگرگ و آتش سوزی های مهیب و گسترده و غیره) .
برای مطالعه ی مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.
برای مشاهده ی منبع نوشته اینجا کلیک کنید.